به گزارش ستاره هنر، رییس سازمان سینمایی که عصر امروز ۳ مهر ماه در مراسم افتتاح پردیس سینمایی «مرداس» در تهران سخن می‌گفت،ادامه داد:مشکلاتی بعد از کرونا در کشور وجود داشت که در حال مرتفع تر شدن است و در عین حال شش ماهه اول امسال بعد سال‌ها دوره طلایی برای سینمای ایران رقم خورد.

محمد خزاعی همچنین در این برنامه آغاز امامت امام زمان (عج) و هفته وحدت را تبریک گفت و اذعان داشت که هفته مهر ورزی است که به همین مناسبت هفته مهر سینمای ایران در حال برگزاری است تا تقدیری باشد، از همه کسانی که در سراسر کشور در زمینه سینما فعالیت می‌کنند.

او با اشاره به افتتاح پردیس سینمایی مرداس خاطرنشان کرد: در خیلی از مجتمع‌های تجاری کشور، سالن سینماست که باعث رونق فضای اقتصادی شده است. در سفرهای مختلفی که در سراسر کشور دارم، همه درخواست دارند،مجتمع های اقتصادی صاحب سالن سینما باشند چون باعث رونق‌ آن می‌شود. همین تفکر دوستان باعث شد که در منطقه ۱۲ تهران که منطقه محرومی بود و فاقد سالن هم بود، سالن «مرداس» را افتتاح کنیم.

رییس سازمان سینمایی در بخش دیگری از سخناش اظهار امیدواری کرد: در سازمان سینمایی با تسهیلات اندکی که داریم به رونق فضای فرهنگی کمک کنیم. روزی که به سازمان سینمایی آمدم،کلا ۵۷۰ سالن فعال بود، برخی شان هنوز هم هستند ولی برخی فعالیتی ندارند اما تا به امروز که تقریبا دو سالگی ورود من به سازمان سینمایی هست ۲۲۰ سالن دیگر در کشور افتتاح شد و این سالن (مرداس)۲۲۰ سالنی هست که در کشور افتتاح می‌شود.

وی ادامه داد: ما در سازمان سینمایی امیدوارم با این روندی که پیش می‌رویم به عنوان مشوقان اصلی چه معنوی، چه مادی کمک کنیم تا سالن ها در کشور توسعه پیدا بکند و قولی که به همکارانم دادم که تا پایان دولت، هزار سالن تحویل جامعه سینمایی کشور بدهیم، محقق بشود.

خزاعی در عین حال گفت: نقدهایی هم در این زمینه هست، برخی دوستان معتقدند که عمر سالن سازی به پایان رسیده است. و نقد دارند که این شیوه نمایش در دنیا از بین رفته است و ما به جای اینکه در سالن سازی برنامه ریزی کنیم باید در مسایل دیگر سینما سرمایه گذاری جدی کنیم اما من باید اعلام کنم نه تنها سالن سازی به پایان نرسیده است بلکه آمار سالن سازی را در برخی کشورها از جمله کشورهای توسعه بافته مثلا چین را با خودمان مقایسه می‌کنیم، روز به روز سالن سازی بیشتر شده است. سالن سینما همیشه هست و سالن می تواند مکانی برای نمایش تمدن ها و فرهنگ ها باشد و از این نظر حائز اهمیت است.

وی ادامه داد: سینما نه تنها در کشور ما از رونق نیفتاده است بلکه واژه ای که برخی دوستان به کار می‌برند که سینما مرده است،باید بگویم سینما هر روز احیاتر می شود. البته مشکلاتی بعد کرونا در کشور وجود داشته که در حال مرتفع شدن است و شش ماهه اول امسال بعد سال ها دوره طلایی برای سینمای ایران رقم خورد.

رئیس سازمان سینمایی تصریح کرد: علاوه بر سالن سازی، فیلم خوب در همه ژانرها باید داشته باشیم تا سینما به روزهای طلایی برسد.

او به مصوبه اخیری که در جلسه شورای عالی سینما اتفاق افتاده است، اشاره کرد و افزود: من به این مصوبه خوش بین هستم. البته شاید به عمر مدیریت من نرسد ولی اتفاق بزرگی برای سینمای کشور است، مصوب شده است که شهرستانهای بالای صد هزار نفر جمعیت که فاقد سالن سینما هستند، در سفرهای استانی بودجه ای برای آنها لحاظ بشود.

خزاعی ادامه داد: من این مژده را به تمام دوستان بخش خصوصی و دولتی بدهم که در حقیقت این فضا داره ایجاد می شود که در آن برنامه ریزی کنند. امیدوارم با این مصوبه به چرخه سینماهای کشور، سالن‌هایی اضافه شود و ما بتوانیم دو هزار سالن داشته باشیم و کمبودها را جبران کنیم. ما نسبت به کشورهای منطقه دچار مشکلاتی هستیم مثلا خیلی از سینماگران ما فیلم تولید می کنند ولی برای نمایش دچار مشکل هستند و برخی فیلم ها در چرخه اکران تعریف نشده‌اند. اگر بتوانیم تعداد سالن های سینما را افزایش بدهیم، قطعا اتفاقات بهتری در حوزه تولید و کسب و کار خواهد افتاد.

رئییس سازمان سینمایی با تشکر از فعالان سالن سازی سخنانش را به پایان برد و گفت: سالن‌های مختلفی در سراسر افتتاح خواهد شد چون ما مسئول سینمای کشور فقط در پایتخت نیستیم و در همه کشور هستیم و به توسعه زیر ساخت ها توجه داریم.

به گزارش ستاره هنر– خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، کریستوفر نولان به تازگی در گفت‌وگو با پادکست «ریل بِلِند» درباره تصمیم کوئنتین تارانتینو برای کناره‌گیری از فیلم‌سازی پس از ساخت دهمین فیلمش صحبت کرد و گفت این تصمیم او را درک می‌کند.

تارانتینو سال‌هاست می‌گوید پس از ساخت دهمین فیلمش از کارگردانی سینمایی بازنشسته می‌شود و می‌خواهد از کارهای مستمر و سخت فاصله بگیرد.

نولان گفت این تصمیم را باور می‌کند زیرا او هر بار درباره فیلم بعدی‌اش با عنوان «منتقد سینما» صحبت می‌کند یادآور می‌شود که این آخرین کارگردانی او برای سینما خواهد بود، اما او تاکید می‌کند که قرار نیست دیگر کتاب ننویسد، نمایشنامه ننویسد. سریال تلویزیونی نسازد.

از سوی دیگر پایان فیلمسازی تارانتینو در حالی که تازه ۶۰ ساله شده در تضاد با فیلمسازی مانند مارتین اسکورسیزی است که اواخر امسال «قاتلان ماه کامل» را در ۸۰ سالگی اکران می‌کند.

نولان در پاسخ به این سوال که مسیر کدام‌یک را ترجیح می‌دهد گفت: حقیقت این است که من هر دو دیدگاه را درک می‌کنم. روایت داستان در سینما اعتیادآور است؛ کار بسیار سختی است، اما بسیار سرگرم کننده هم هست. وقتی برای انجام دادن آن انگیزه داشته باشی توقف داوطلبانه آن کمی سخت می‌شود.

نولان درباره تصمیم بازنشستگی تارانتینو گفت او به برخی از کارهای فیلمسازان در سال‌های بالاتر زندگی نگاه می‌کند و احساس می‌کند اگر نمی‌تواند به روزهای اوج برگردد بهتر است آن کار را انجام ندهد. این یک دیدگاه ناب‌گرایانه است.

نولان اما مطمئن نیست کاملاً با تارانتینو موافق باشد و معتقد است به هر حال جنبه‌هایی جذاب در کار یک کارگردان بزرگ وجود دارد و همان کافی است که کار ادامه پیدا کند. …شاید یک بازی، یک چیز ساختاری یا یک صحنه کافی باشد که آن فیلم ساخته شود و به همین دلیل در حالی که به تایید کامل فکر می‌کند، اما نمی‌خواهد به حذف فکر کند.

پل توماس اندرسون دیگر کارگردان مطرح سال ۲۰۱۸ درباره تصمیم تارانتینو با آن مخالفت کرده بود و گفته بود تا زمانی که بتواند این کار را انجام دهد، آن را انجام خواهم داد.

«اوپنهایمر» جدیدترین فیلم کریستوفر نولان دوازدهمین تلاش او در کارگردانی است و پل شریدر نویسنده «راننده تاکسی» به تازگی این فیلم را بهترین و مهم‌ترین فیلم قرن حاضر خواند.

«اوپنهایمر» از ۲۱ جولای از یونیورسال پیکچرز در سینماها اکران می‌شود.

به گزارش ستاره هنر– خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، نمایشگاهی با عنوان «اسپایک لی: منابع خلاقه» که قرار است از ۶ اکتبر کارش را شروع کند، دربرگیرنده بیش از ۳۰۰ شی از رسانه‌ها و افرادی است که الهام‌بخش نویسنده و کارگردان برنده اسکار بوده‌اند.

عکس‌ها، جلد آلبوم‌ها، پوسترهای فیلم، نامه‌ها، کتاب‌ها، لباس‌ها و یادگاری‌های سینمایی که اسپایک لی از آن‌ها الهام گرفته، از طریق یک نمایشگاه همه‌جانبه جدید در موزه بروکلین مورد بررسی قرار می‌گیرند.

این نمایشگاه نگاهی عمیق دارد به افراد، مکان‌ها و تأثیراتی که کار این کارگردان برنده اسکار را شکل داده‌اند. این چیدمان که از ۶ اکتبر ۲۰۲۳ تا ۴ فوریه ۲۰۲۴ برپا خواهد بود اشیا را به صورت موضوعی در ۷ بخش گردآوری می‌کند و در هر بخش کلیپی از یکی از فیلم‌های لی نمایش داده می‌شود.

کیمبرلی گانت سازمان‌دهنده نمایشگاه در بیانیه‌ای گفت: با در دسترس قرار دادن مجموعه لی برای عموم، این ویترین میراث او را جشن می‌گیرد و در عین حال ارتباط عمیق او با بروکلین را گرامی می‌دارد؛ مکانی که بخش جدایی ناپذیری از داستان‌سرایی او بوده است.

۷ بخش نمایشگاه شامل تاریخ و فرهنگ سیاه پوستان، بروکلین، سینما، خانواده، موسیقی، سیاست و ورزش است. آثار هنرمندان برجسته سیاه‌پوست آمریکایی مانند کینده وایلی، دبورا رابرتز، الیزابت کاتلت و ری چارلز در کنار تصاویری از چهره‌های سیاه‌پوست آمریکایی و آفریقایی از رشته‌های مختلف که لی از آن‌ها الهام گرفته، در سراسر مجموعه به نمایش گذاشته خواهد شد. نلسون ماندلا، باراک اوباما، شرلی چیشولم، آنجلا دیویس، تونی موریسون، الا فیتزجرالد، بیلی هالیدی، مالکوم ایکس، مایکل جردن و پرینس از جمله این چهره‌ها هستند.

در بخش تاریخ سیاه‌پوستان نیز اثر هنری طنز مایکل ری چارلز با عنوان «برای همیشه آزاد» که الهام بخش لی شد تا فیلم «گول‌خورده» را در سال ۲۰۰۰ بسازد، در کنار تصاویری از هارلم و شخصیت‌های عمومی لنا هورن، جیکوب لارنس و جیمز بالدوین گرد آمده است.

در بخش بروکلین بازدیدکنندگان می‌توانند عکس‌های برادر کوچک‌تر کارگردان، دیوید لی و تسنگ کوانگ چی و همچنین پوسترهای فیلم، لباس‌های، وسایل آرایشی و ابزار فیلم‌های بروکلینی لی مانند «کار درست را انجام بده» و «او باید آن را داشته باشد» را ببینند.

در بخش اختصاص داده شده به ورزشکاران سیاه پوست، نقاشی ویلی به احترام میراث جکی رابینسون از بروکلین داجرز و راکت‌های تنیس متعلق به بازیکنان تاریخ ساز چون آرتور اش و سرنا ویلیامز قرار دارد. عکسی که گوردون پارکس از آهنگساز آرون کاپلند گرفته و عکس جیمز جی کریگسمن از فرانک سیناترا هم در بخش موسیقی، در کنار گیتار پرینس و یک ساکسیفون با امضای برانفورد مارسالیس در منظر عموم قرار می‌گیرد.

تأثیر تاریخ سینما بر لی از طریق ارائه عکس‌ها و پوسترهای قدیمی از کارگردان ژاپنی آکیرا کوروساوا و کارگردان ایتالیایی فدریکو فلینی قابل مشاهده است و در بخش سیاسی پوسترهایی تبلیغاتی از جنگ جهانی دوم و جنگ ویتنام ارایه کننده کلیشه‌ها هستند. تصاویر سربازان سیاه پوست آمریکایی هم یادآور فیلم‌های «معجزه در سنت آنا» و «دا ۵ خون» لی است.

در بخش آخر، خانواده‌ای که برای لی روی صفحه و خارج از صفحه مهم بوده را می‌توان از طریق پرتره‌های‌شان مشاهده کرد که شامل تصاویری از خواهر و برادر، والدین و پدربزرگ و مادربزرگ کارگردان می‌شود. تصاویر هنری خانواده توسط الیزابت کاتلت و ویلیام اچ. جانسون گرفته شده و پرتره‌هایی از بازیگران، طراحان، نویسندگان، نوازندگان و غیره که با لی به عنوان بخشی از خانواده حرفه‌ای او همکاری کرده‌اند هم در این بخش دیده می‌شود.

این نمایشگاه اولین نمایشگاه بزرگی است که بروکلین درباره لی تهیه دیده و در ادامه مجموعه شخصی اوست که در نمایشگاه موزه آکادمی تصاویر متحرک «الهام کارگردان: اسپایک لی (۲۰۲۱-۲۰۲۲)» در حال نمایش است.

به گزارش ستاره هنر– مهر به نقل از ورایتی، فلوریان زلر فیلمساز برنده اسکار که برای ساخت فیلم‌های تحسین شده «پدر» و «پسر» شناخته می‌شود، بالاترین نشان افتخار فرانسه را برای مشارکتش در عرصه هنر، ادبیات و سینما دریافت کرد.

زلر روز چهارشنبه نشان لژیون دونور فرانسه را از دست مکرون دریافت کرد.

در این مراسم هنرمندانی از عرصه سیما، تلویزیون و تئاتر حضور داشتند که ایزابل هوپر، پی‌یر آردیتی، کاترنیا فرات و الودی ناواری از جمله آنها بودند. کریستوفر همپتون فیلمنامه‌نویس بریتانیایی که زلر جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی را برای فیلم «پدر» با وی به صورت مشترک دریافت کرد هم از حاضران در مراسم بود.

زلر ۴۴ ساله نمایشنامه‌نویسی فرانسوی است که اولین کارگردانی سینمایی خود را سال ۲۰۲۰ با «پدر» انجام داد که آن را برمبنای نمایشنامه‌ای از خودش به همین نام ساخت. در این فیلم که درامی دلخراش درباره زوال عقل است، آنتونی هاپکینز و اولیویا کولمن در نقش یک پدر و دختر بازی کردند. این فیلم در نود و سومین دوره جوایز اسکار در ۶ بخش نامزد دریافت جایزه شد و در نهایت ۲ جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه اقتباسی و بهترین بازیگر نقش اول مرد برای آنتونی هاپکینز را به دست آورد و در جوایز سزار هم عنوان بهترین فیلم بین‌المللی را کسب کرد.

نمایشنامه‌های زلر در ۴۵ کشور مختلف روی صحنه رفته‌اند. وی برنده جایزه اینترالیه در سال ۲۰۰۴ برای رمان «شیفتگی شیطان» و جایزه مولیر فرانسه برای نمایشنامه‌هایش هم شده است. تایمز از زلر به عنوان هیجان‌انگیزترین نمایشنامه‌نویس دوران ما یاد کرده است.

به گزارش ستاره هنر به نقل از ددلاین، در حالی که بسیاری از طرفداران «تارانتینو» امیدوار بودند که این فیلمساز دوباره به دنیای «بیل را بکش» وارد شود اما این کارگردان در مصاحبه‌ای جدید تاکید کرد قسمت سوم این فیلم اکشن ساخته نمی‌شود و اعلام کرد آخرین فیلم بلندش درباره یک منتقد سینما در دهه ۷۰ میلادی است.

«تارانتینو» محدودیت ساخت تنها ۱۰ فیلم بلند را برای خود تعیین کرده و فیلم بعدی او درباره این منتقد سینما آخرین فیلمش خواهد بود؛ بنابراین جایی برای کارگردانی دنباله «بیل را بکش» نخواهد بود.

در سال ۲۰۲۲، «اوما تورمن» بازیگر دو قسمت «بیل را بکش» در مورد پتانسیل ساخت قسمت سوم گفته بود: «واقعا نمی‌توانم چیزی در مورد آن به شما بگویم. منظورم این است که در این سال‌ها بحث‌های زیادی در این باره شده است اما این مربوط به خیلی وقت پیش است و ساخت آن را در افق نزدیک نمی‌بینم».

«تارانتینو» نیز قبلا گفته بود که با «تورمن» درباره احتمال ساخت دنباله دیگری و استفاده از ایده‌هایی که در دو فیلم اول نقش نداشت، صحبت کرده است.

هنوز جزئیاتی از فیلمنامه پروژه جدید «تارانتینو» منتشر نشده اما گفته می‌شود داستان آن در حال و هوای اواخر دهه ۱۹۷۰ در لس‌آنجلس با یک زن نقش اصلی در مرکز آن روایت می‌شود.

این امکان وجود دارد که داستان فیلم درباره «پالین کیل»، یکی از تأثیرگذارترین منتقدان سینما در تمام دوران تمرکز کند.

«کیل» که در سال ۲۰۰۱ درگذشت، نه تنها یک منتقد، بلکه یک مقاله‌نویس و رمان‌نویس بود و به خاطر دعواهای خصمانه‌اش با تدوینگران و همچنین فیلمسازان شهرت داشت. او در اواخر دهه ۱۹۷۰، مدت کوتاهی را به عنوان مشاور برای کمپانی پارامونت کار می‌کرد، سِمتی که او به پیشنهاد «وارن بیتی» پذیرفت. به نظر می‌رسد زمان فعالیت او در کمپانی پارامونت با اتفاقات فیلمنامه منطبق است. «تارانتینو» احترام عمیقی برای «پالین کیل» قائل است و این احتمال این را که او سوژه‌ فیلمش باشد بیشتر می‌کند.

«کوئنتین تارانتینو» فعالیت سینمایی خود را در اوایل دهه ۱۹۹۰ به عنوان فیلم‌ساز مستقل آغاز کرد و فیلم «سگ‌های انباری» را ساخت که به عقیده بسیاری از منتقدین از خارق‌العاده‌ترین فیلم‌های مستقل همه ادوار است.

او در سال ۱۹۹۴ با ساخت فیلم برنده نخل طلای «داستان عامه‌پسند» (پالپ فیکشن) به اوج شهرت رسید، این فیلم از نظر تجاری توانست موفقیت بسیاری کسب کند و از آن به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ یاد می‌کنند که در فهرست موسسه فیلم آمریکا از ۱۰۰ فیلم برتر تاریخ سینمای آمریکا قرار دارد.

فیلم بعدی تارانتینو «جکی براون» نام داشت که با اقتباس از یک رمان ساخته شد و سپس نوبت به ساخت فیلم مشهور «بیل را بکش» رسید که در دو قسمت در سال‌های ۲۰۰۳ و دیگری در اوایل ۲۰۰۴ منتشر شد.

دو قسمت فیلم «بیل را بکش» از سوی منتقدان مورد تحسین قرار گرفتند و هر کدام در گیشه جهان به فروشی بالغ بر ۱۵۰ میلیون دلار دست یافتند.

«ضد مرگ» نام فیلم بعدی‌ «تارانتینو» بود و او سپس شروع به ساخت فیلم مشهور دیگرش، «حرامزاده‌های لعنتی» کرد؛ این فیلم براساس داستانی تخیلی در دوران جنگ جهانی دوم اتفاق می‌افتد که بسیار مورد توجه منتقدان قرار گرفت و به فروش بیش از ۳۲۱ میلیون دلاری دست یافت.

«تارانتینو» فیلم «جاگوی آزادشده» را در سال ۲۰۱۲ منتشر کرد. این فیلم روایت‌گر دوران برده‌داری آمریکا است، این وسترن که پرفروش‌ترین فیلمش به نسبت سایر فیلم‌هایش است، به فروشی بالغ بر ۴۲۵ میلیون دلار دست یافت.

وسترن «هشت نفرت‌انگیز» نیز هشتمین اثر سینمایی این کارگردان آمریکایی بود که با بودجه ۴۴ میلیون دلاری با فروش ۱۵۶ میلیون دلاری عملکرد خوبی در گیشه نداشت.

«روزی روزگاری در هالیوود» نهمین فیلم بلند «تارانتینو» با نقش‌آفرینی «لئوناردو دی‌کاپریو» و «برد پیت» در سال ۲۰۱۹ درباره گروه تبهکار «منسون» به سرکردگی «چارلز منسون» ساخته شد که به فروشی بالغ بر ۳۷۰ میلیون دلار دست یافت.

نگارش فیلمنامه‌های «قاتلین بالافطره» (الیور استون)، «داستان عاشقانه واقعی» (تونی اسکات) و «از طلوع تا غروب» (رابرت رودریگوئز) نیز بخش دیگری از کارنامه سینمایی «کوئنتین تارانتینو» محسوب می‌شود.

به گزارش ستاره هنر از خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، ۵ ماه پس از ناپدید شدن جولیان سندز بازیگر، بقایای پیکری انسانی نزدیک کوه بالدی کشف و برای شناسایی به دفتر پزشکی قانونی منتقل شد.

به گفته مقامات کوهنوردان بقایای این فرد را در یک منطقه کوهستانی در جنوب کالیفرنیا پیدا کردند.

سندز بازیگر و کوهنورد ۶۵ ساله، ۱۳ ژانویه پس از رفتن به قله‌ای که بیش از ۳۰۴۸ متر در شرق لس‌آنجلس دارد، ناپدید شد. این منطقه در زمستان با طوفان‌های شدید همراه می‌شود.

روز جمعه خانواده او اولین بیانیه خود را پس از ناپدید شدن سندز منتشر کرد. در این بیانیه آمده: ما همچنان جولیان را با خاطرات روشن از او به عنوان یک پدر فوق‌العاده، همسر، کاشف، عاشق جهان طبیعت و هنر و به عنوان یک بازیگر اصیل و همکار، در قلب خود نگه می‌داریم.

سندز که بیشتر برای بازی در فیلم «اتاقی با یک منظره» در سال ۱۹۸۵ شناخته می‌شود، با روزنامه‌نگاری به نام اوگنیا سیتکوویتز ازدواج کرده و ۳ فرزند دارد.

۱۷ ژوئن هشتمین جستجوی سازمان یافته برای پیدا کردن این بازیگر انجام شد که به نتیجه‌ای نرسیده بود.