نویسنده منتقد: ستاره کوشا

فیلم سینمایی تمساح خونی به کارگردان جواد عزتی (اولین تجربه کارگردانی) در ژانر اکشن، کمدی موفق شد به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران بدل گردد.

از بازیگران اصلی این فیلم می توان به جواد عزتی، عباس جمشیدی‌فر، سعید آقاخانی، الناز حبیبی، بهزاد خلج، شبنم قربانی و…اشاره کرد.

خلاصه داستان :

فیلم “تمساح خونی” داستان دو دوست به نام‌های “هومن” (جواد عزتی) و “پیمان” (عباس جمشیدی‌فر) را روایت می‌کند که در تلاش برای کسب درآمد سریع، وارد یک موقعیت خطرناک و جنایی می‌شوند. این موقعیت آن‌ها را درگیر ماجراهایی اکشن و پرتعقیب و گریز می‌کند که تلاش می‌کنند با استفاده از هوش و البته شانس، از آن جان سالم به در ببرند. داستان حول محور تلاش این دو برای فرار از دست نیروهای پلیس و همچنین افراد خلافکار می‌چرخد.

نقد فیلم:

“تمساح خونی” یکی از پدیده‌های گیشه سینمای ایران در سال ۱۴۰۳ بود و با استقبال بی‌نظیر مخاطبان، رکوردهای فروش را جابجا کرد. این موفقیت تجاری نشان‌دهنده ارتباط قوی فیلم با سلیقه بخش بزرگی از مخاطب عام و توانایی آن در سرگرم کردن آن‌هاست. اما از منظر نقد سینمایی، می‌توان به ابعاد مختلفی از آن نگاه کرد:

نقاط قوت:

1. کارگردانی جواد عزتی (به عنوان اولین تجربه): شاید بزرگترین نقطه قوت و شگفتی فیلم، کارگردانی جواد عزتی باشد. برای اولین تجربه، او توانسته فیلمی خوش‌ساخت، پرانرژی و با ریتم مناسب کارگردانی کند. او به خوبی از پتانسیل‌های ژانر اکشن-کمدی بهره برده و صحنه‌های تعقیب و گریز و درگیری را با هیجان قابل قبولی اجرا کرده است. این کارگردانی نشان‌دهنده استعداد عزتی در پشت دوربین است.

2. ریتم تند و پرانرژی: فیلم از همان ابتدا با ریتمی سریع آغاز می‌شود و تا پایان این ریتم را حفظ می‌کند. این سرعت و پویایی باعث می‌شود مخاطب فرصت زیادی برای فکر کردن به حفره‌های داستانی یا منطقی نداشته باشد و صرفاً درگیر اتفاقات و هیجان فیلم شود.

3. اجرای خوب صحنه‌های اکشن: نسبت به استانداردهای سینمای ایران، صحنه‌های اکشن فیلم مانند تعقیب و گریز ماشین‌ها و درگیری‌ها، به خوبی طراحی و اجرا شده‌اند و هیجان لازم را به مخاطب منتقل می‌کنند. این بخش از فیلم از نقاط درخشان آن محسوب می‌شود.

4. شیمی میان جواد عزتی و عباس جمشیدی‌فر: زوج کمدی عزتی و جمشیدی‌فر که پیشتر نیز در کنار هم حضور داشته‌اند، شیمی بسیار خوبی دارند. دیالوگ‌ها و موقعیت‌های کمدی آن‌ها به خوبی کار می‌کند و بخش زیادی از بار کمدی فیلم بر دوش تعاملات و دیالوگ‌های این دو است.

5. سرگرم‌کننده بودن: هدف اصلی فیلم، سرگرم کردن مخاطب است و در این زمینه کاملاً موفق عمل می‌کند. ترکیبی از اکشن و کمدی، لحظات مفرح و هیجان‌انگیزی را برای مخاطب فراهم می‌آورد.

نقاط ضعف:

1. فیلمنامه سطحی و پر از حفره‌های منطقی: بزرگترین ضعف فیلم، فیلمنامه آن است. داستان بسیار ساده، خطی و قابل پیش‌بینی است. منطق روایی در بسیاری از نقاط نادیده گرفته می‌شود و اتفاقات صرفاً برای پیشبرد داستان یا خلق موقعیت‌های اکشن و کمدی رخ می‌دهند. شخصیت‌پردازی‌ها نیز عمق چندانی ندارند و بیشتر در حد تیپ باقی می‌مانند.

2. کمدی گاهی اوقات تکراری یا فاقد ظرافت: هرچند بخش کمدی فیلم موفق است، اما گاهی اوقات به شوخی‌های تکراری یا ساده متکی می‌شود که ممکن است برای همه مخاطبان جذاب نباشد. کمدی فیلم بیشتر بر پایه موقعیت و دیالوگ‌های سریع است و کمتر شاهد کمدی هوشمندانه یا طنازی عمیق هستیم.

3. عدم پرداخت به عمق موضوعات: فیلم پتانسیل پرداختن به موضوعاتی مانند طمع، تلاش برای پولدار شدن سریع و پیامدهای آن را دارد، اما ترجیح می‌دهد از کنار این مسائل به سرعت عبور کند و صرفاً بر اکشن و کمدی تمرکز کند.

4. شخصیت‌پردازی ضعیف شخصیت‌های فرعی: بجز دو شخصیت اصلی، سایر کاراکترها (از جمله شخصیت‌های پلیس یا خلافکار) بسیار تیپیکال و فاقد پرداخت هستند و صرفاً در خدمت پیشبرد داستان قرار می‌گیرند.

جمع‌بندی:

“تمساح خونی” فیلمی است که به وضوح برای گیشه و سرگرم کردن مخاطب عام ساخته شده و در این مسیر کاملاً موفق عمل کرده است. این فیلم با ریتم تند، صحنه‌های اکشن جذاب (برای سینمای ایران) و شیمی خوب بازیگران اصلی، می‌تواند لحظات مفرح و هیجان‌انگیزی را برای تماشاگر فراهم کند.

با این حال، اگر به دنبال فیلمی با فیلمنامه عمیق، منطق داستانی قوی، شخصیت‌پردازی چندلایه یا نگاهی نقادانه و تأثیرگذار به مسائل اجتماعی هستید، “تمساح خونی” احتمالاً نتواند انتظارات شما را برآورده کند.

این فیلم بیشتر به عنوان یک اکشن-کمدی تجاری موفق و همچنین یک آغاز امیدوارکننده برای جواد عزتی در مقام کارگردان قابل ارزیابی است. موفقیت آن در گیشه نشان‌دهنده عطش مخاطب برای فیلم‌های پرانرژی و سرگرم‌کننده در ژانرهایی غیر از کمدی صرف یا درام اجتماعی است.

“تمساح خونی” را باید در چارچوب ژانر و هدفگذاری‌اش دید. به عنوان یک فیلم سرگرم‌کننده و پرانرژی، موفق است. اما از منظر هنری و عمق محتوایی، اثری سطحی محسوب می‌شود. تماشای آن برای کسانی که صرفاً به دنبال ۲ ساعت هیجان و خنده بدون دغدغه هستند، توصیه می‌شود.